میکروپلاستیک کجا پنهان شد​ه و چگونه می‌​توانیم از آن بپرهیزیم

برای بازدهی بهتر محصولاتی مانند ژل دوش، کرم دست یا خمیردندان برخی شرکت‌​های تولیدکننده از ذرات ریز پلاستیکی استفاده می​‌کنند. برای نمونه می‌​توان به محصولات لایه‌​برداری یا پیلینگ اشاره کرد. سهم زباله تولیدشده از این ذرات ریز پلاستیک که به دریا می​‌ریزند، در تناسب با کل زباله​‌های پلاستیکی تنها دو درصد است. با چشم​‌پوشی از میکروپلاستیک می‌​توان به راحتی درصد این زباله را به صفر رساند.

لوازم آرایشی ما نیز حاوی میکروپلاستیک است. میکروپلاستیک​ این محصولات پس از ورود به فاضلاب، به دلیل ریز بودنشان، به راحتی از فیلتر فاضلاب عبور می​‌کنند و به رودخانه‌​ها، دریاچه‌​ها و دریاها می​‌ریزند. در این میان کشورهایی همچون سوئد، نیوزیلند و بریتانیا و برخی دیگر، محصولات آرایشی آمیخته به میکروپلاستیک را ممنوع کرده‌​اند.

میکروپلاستیک در محصولاتی مانند ژل دوش، پیلینگ یا لایه​‌برداری و خمیردندان نقش ماده پیونددهنده، پرکننده و ساینده را بازی می​‌کند. بنیاد فدرال محیط زیست آلمان گمان ​دارد که در آلمان سالیانه ۵۰۰ تن پلی‌اتیلن تنها برای محصولات آرایشی مصرف می​‌شود. اما در بازار محصولات آرایشی طبیعی هم عرضه می‌شوند که در آن‌ها به جای میکروپلاستیک از گلیکوزیدهای گیاهی ، اسید سیلیسیک و تخم کتان و خاک طبی استفاده می​‌شود.

اسفنج‌​های ظرفشویی، دستمال​‌های میکروفایبر و یا اسفنجی از الیاف پلاستیکی درست شده‌​اند. هنگام شست و شو یا نظافت، ذرات ریز پلاستیکی این دستمال​‌ها از آن​ها جدا شده و وارد راه‌آب ​ظرفشویی می‌​شوند. اسنفج‌های دیگری هم برای نظافت هستند که از الیاف طبیعی همچون سلولز، ذرت یا الیاف بامبوس تهیه شده‌​اند. این اسفنج‌​ها را می​‌توان در پایان کار در سطل زباله‌های ارگانیک یا به کمپوست​‌ها انداخت.

در بسیاری از شوینده​‌ها​ و نرم​‌کننده​‌های لباس نیز می​‌توان این ذرات ریز پلاستیکی را یافت. در این محصولات از پلی‌اتیلن استفاده می​‌شود. به ویژه در شوینده​‌های مایع تا به آنان خصلتی ژلاتینی و قوام بیشتر بدهد.

هرگز نباید پُرز و کُرک​‌های انباشته‌شده در ماشین رختشویی یا خشک‌کن را در ظرفشویی و یا چاه ریخت. بلکه می‌​باید حتما آنان را در سطل زباله خالی کرد. الیافی که در فیلتر تخلیه ماشین انباشته شده‌​، نباید وارد فاضلاب‌ شود.

منشأ آدامس، چیکله است؛ صمغ شیری​‌رنگ درختی به نام مانیلکارا. امروزه اما عمدتا آدامس‌​ها از مواد مصنوعی فرآورده‌های نفتی تولید می‌​شوند. اضافه بر آن مواد پیونددهنده، نرم‌​کننده، رنگ‌​های خوراکی و طعم​‌دهنده​‌های مصنوعی نیز در تولید آنان به​‌کار گرفته می​‌شوند. جویدن آدامس بیشتر یک عادت است. ترک عادت چندان ساده نیست، اما شدنی​‌ست.

لباس​‌های الیاف مصنوعی، لباس​‌هایی بی‌​دردسرند. هم چروک نمی‌​شوند و هم سریع خشک می‌​شوند و دیگر مزیت‌​شان نیز، قابلیت تنفس‌​پذیری و جذب و دفع سریع رطوبت است. اما ایرادی هم دارند و آن اینکه از تولیدات نفتی تهیه می‌شوند و هنگام شست و شو نیز ذرات ریز الیاف مصنوعی​ آن​‌ها به فاضلاب‌ها می‌ریزند.

پارچه​‌های پنبه​‌ای، پشمی، ویسکوزی (با الیاف گیاهی)، سلولز و مودال (با الیاف چوبی) و حتی پارچه کنفی نیز هنگام شست و شو الیاف خود را از دست می​‌دهند. البته این الیاف در طبیعت تجزیه می‌​شوند و چون از فرآورده‌​های نفتی نیستند، استفاده از آنان خطر کمتری برای سلامتی دارد. برای شستن لباس​‌های پُلار اما باید حتما از کیسه شست و شوی لباس استفاده کرد.